user_mobilelogo
What's On - Τρέχοντα

ArtycleΤρέχοντα

Εκθέσεις Δράσεις Σεμινάρια Διαγωνισμοί

View more
Vermeer

Johannes Vermeer

Το Μπαρόκ στην Ολλανδία του 17ου αιώνα

View more

Details
Category: Θεωρία-Ιστορία

   Η μελέτη της αρχαιότητας κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, οδήγησε στην αλλαγή του πνευματικού και κοινωνικού επιπέδου του καλλιτέχνη. Δεν είναι πλέον ένας τεχνίτης, μέλος μιας μεσαιωνικής συντεχνίας, αλλά ένας διανοούμενος που καλείται να αποκτήσει ορθή γνώση των ουμανιστικών ιδεών ούτως ώστε όχι μόνο να τέρψει, αλλά και να διδάξει τους θεατές με τα έργα του. “Εμφανίζεται τώρα μια αυξανόμενη ζήτηση πολύπλοκων, πολυδάπανων και, τρόπον τινά, “μοναδικών” έργων που δεν θα φέρουν απλώς τη σφραγίδα της τεχνικής, επαγγελματικής δεξιότητας μια ομάδας ανώνυμων κατασκευαστών, αλλά θα είναι ταυτόχρονα αποτέλεσμα της “δημιουργικής σύλληψης” ενός και μόνο μεγαλοφυούς και, υποτίθεται, ελεύθερου από τους πάσης φύσεως συντεχνιακούς, επαγγελματικούς περιορισμούς, ατόμου-δημιουργού”[1]. Αφομοιώνοντας τη γνώση που τους παρέχει το παρελθόν και τροποποιώντας την παράδοση με σεβασμό, οι καλλιτέχνες έγιναν από απλοί χειρώνακτες ταυτόχρονα και θεωρητικοί, για να εργαστούν προς μία νέα κατεύθυνση με απώτερο στόχο την αναβίωση των ελευθέριων τεχνών και ιδιαίτερα την ανάδειξη της υποτιμημένης ζωγραφικής[2].

Details
Category: Θεωρία-Ιστορία

   Η βασικής σημασίας ιδέα της Αναγέννησης του κλασικού πολιτισμού ύστερα από μια μακρά περίοδο σκοτεινών χρόνων, την οποία αποκαλούμε Μεσαίωνα, είναι στην ουσία ένας μύθος που δημιουργήθηκε από τους λόγιους του 14ου και του 15ου αιώνα και εξελίχτηκε από διανοούμενους των χρόνων που ακολούθησαν. Οι Αναγεννησιακοί αντιλαμβάνονται την εποχή τους ως μία εποχή αφύπνισης, όχι μόνο των κλασσικών γραμμάτων, αλλά και των πλαστικών τεχνών[1]. Ο Giorgio Vasari (1511-1574) έγραφε στους Βίους των επιφανέστερων Ιταλών ζωγράφων, γλυπτών και αρχιτεκτόνων: “Η μοίρα των τεχνών είναι ανάλογη μ’ εκείνη του ανθρώπινου σώματος: γέννηση, ωρίμανση, γήρανση, θάνατος. Σήμερα μπορεί κανείς να διαπιστώσει πιο εύκολα τη νέα γέννηση της τέχνης και τη τελειότητα στην οποία έχει φτάσει και πάλι”[2]. Η σκέψη του Vasari ήταν ιδανική για τους θετικιστές του 19ου αιώνα και τη θεμελίωση της έννοιας του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος με εμπιστοσύνη στη διανοητική και φυσική του δύναμη, μπορεί να ελέγξει το πεπρωμένο.

Details
Category: Φωτογραφία
Lartique

 O Jacques-Henri Lartique γεννήθηκε το 1894 στη Γαλλία. Σπούδασε με δασκάλους στο σπίτι και μελέτησε ζωγραφική. Στην φωτογραφία ήταν αυτοδίδακτος και μέχρι τα βαθιά του γεράματα δήλωνε ερασιτέχνης. Φωτογράφιζε από την ηλικία των επτά ετών. Θέμα του ήταν οτιδήποτε συνέβαινε μπροστά στα μάτια του. Αποτύπωσε στη διάρκεια όλης του της ζωής χαρούμενες και αστείες στιγμές του άμεσου περιβάλλοντός του, δημιουργώντας ένα μαγικό προσωπικό, οπτικό ημερολόγιο. Έχει χαρακτηριστεί ως «ο πιο χαρισματικός ερασιτέχνης» φωτογράφος. Οι φωτογραφίες του δεν προδίδουν κανένα «μεγάλο όραμα», ούτε σκληραίνουν κάτω από το βάρος της πραγματικότητας. Απεναντίας ξεχειλίζουν από αυτοπεποίθηση και χαρά για τη ζωή. Θα έλεγε κανείς πως το έργο του Lartique διαιωνίζει την παρισινή Belle Epoque των παιδικών του χρόνων με τις διασκεδάσεις στην ύπαιθρο, τις ανακαλύψεις νέων hobbies και την ανεμελιά της μεγαλοαστικής τάξης.