Ο Edward Hopper (1882-1967) ολοκλήρωσε το έργο με τίτλο NewYorkMovie το 1939. Με βαριά κληρονομιά την ρεαλιστική ζωγραφική του 19^ου αιώνα, τα εσωτερικά και τους χώρους διασκέδασης του Manet ή ακόμη και του Degas, προβαίνει σε μία δική του απόδοση της σύγχρονης αστικής εμπειρίας.

   Οι κινηματογράφος έχει ήδη διανύσει τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Έχει μετατραπεί από υποτιμημένο μέσο καταγραφής της πραγματικότητας, αλλά προσιτό στο διογκωμένο κοινό τον πόλεων, σε  θέαμα, σε δημιουργικό εργαλείο μυθοπλασίας και πεδίο εφαρμογής κάθε λογής νέων τεχνολογιών. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο συρρέουν στους κινηματόγραφους για να παρακολουθήσουν όλοι μαζί μία ταινία. Δράση και πλοκή, αστέρες του Hollywood, φώτα και μουσική, μαγνητίζουν θεατές κάθε κοινωνικού ή οικονομικού υπόβαθρου και κάθε ηλικίας.

    Η απεικόνιση του τοπίου επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο τον 19^ο αιώνα, ύστερα από την χρυσή εποχή της φλαμανδικής τέχνης του 17^ου αιώνα και την γλυκερή της παρουσίαση από τους καλλιτέχνες του Ροκοκό. Το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών σταδιακά μετατοπίζεται από τα ιστορικά, αλληγορικά και διδακτικά θέματα, που επέβαλε η επίσημη τέχνη των Ακαδημιών, στην προσωπική εμπειρία και την έκφραση του υποκειμενικού συναισθήματος, ενώ η ματιά τους έλκεται από την απλή και καθημερινή πραγματικότητα.

   Προσωπογραφίες, επίκαιρα γεγονότα, αλλά και τοπία απεικονίζονται μέσα από το υποκειμενικό πρίσμα του εκάστοτε καλλιτέχνη. Η συμβολή του αντιφατικού και τόσο διαφορετικού στις εκφάνσεις του από χώρα σε χώρα Ρομαντισμού, στην ανάδειξη της σημασίας της τοπιογραφίας, ήταν καθοριστική.

Η εφεύρεση της Φωτογραφίας και η αντίδραση των Ρομαντικών

   Ο 19ος αιώνας είναι ο αιώνας της σύγχρονης εποχής. Σημαδεύτηκε από την αρχή ως το τέλος του από πολέμους, πολιτικές, βιομηχανικές και πολιτιστικές επαναστάσεις, οι οποίες έφεραν σημαντικές αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της κοινωνίας. Η επιστήμη και η εφαρμογή της στη νέα βιομηχανία, μέσα από τη ραγδαία εξάπλωση νέων τεχνολογιών, αλλάζει τις αντιλήψεις για τον φυσικό κόσμο. Η σχέση του ανθρώπου με το χώρο και το χρόνο αναθεωρείται και η επιστήμη διευρύνει τα ενδιαφέροντά της, ενώ οι νέες εφευρέσεις, όπως ο φωνογράφος και η φωτογραφία, γίνονται ντοκουμέντα που επιτρέπουν το άλμα των γενεών προς το παρελθόν, τη καταγραφή και τη μνήμη. Η φωτογραφία, αυτό το ώριμο τέκνο της βιομηχανικής επανάστασης, είναι μία εφεύρεση που έρχεται, να εκφράσει το σύνολο των ενδιαφερόντων του σύγχρονου ανθρώπου, της επιστήμης, αλλά και της φιλοσοφίας του 19ου αιώνα, με αποτέλεσμα να εκτοπίζει την τέχνη από πολλές σύγχρονες δραστηριότητες.

   "Η Συνάντηση" ή “Καλημέρα Κύριε Courbet” είναι έργο του Γάλλου ρεαλιστή Gustave Courbet (1819-1877). Δεξιά για τον θεατή, ο ζωγράφος παριστάνει τον εαυτό του να περπατά στην εξοχή και να κάνει μία μικρή στάση προκειμένου να χαιρετίσει ένα φίλο και πελάτη του ο οποίος συνοδεύεται από τον υπηρέτη του. Βρισκόμαστε στο 1854, στην καρδιά του 19^ου αιώνα, στη Γαλλία της βιομηχανικής και τεχνολογικής επανάστασης, του Θετικισμού και του Μαρξισμού. Στο χώρο της τέχνης μεσουρανεί ακόμη ο θεσμός του επίσημου Salon και του Ακαδημαϊσμού, που σχεδόν επιβάλλει συγκεκριμένα πρότυπα, τόσο ως προς τη θεματολογία, όσο και ως προς την κλίμακα και την τεχνοτροπία των έργων. Για εκείνους που είχαν λοιπόν συνηθίσει στις επιβλητικές παραστάσεις ιστορικών και μυθολογικών θεμάτων, «Η Συνάντηση» του Courbet θα φαινόταν αναμφίβολα παιδιάστικη, ακόμη και προκλητική. Το θέμα είναι κάτι «ανάξιο» αναπαράστασης για τους συντηρητικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους, ενώ ο ίδιος ο καλλιτέχνης απεικονίζει τον εαυτό του σαν έναν χωρικό ή έναν αλήτη που περιπλανιέται στη φύση.